မ်က္ရည္မိုး
ထားဆိုတဲ႕ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕
ေပ်ာ္စရာမိသားစုေလးမွာ သူမတို႕ ဦးထပ္ထားရသည္႔ ေက်းဇူးရွင္တစ္ေယာက္ရွိေနခဲ႕သည္ ။
ထားတို႕ တစ္မိသားစုလံုးက ထိုသူကို ဘဘလို႕ ေလးေလးစားစားေခၚၾကသည္ ။ ဘဘက
ထားတို႔ၿမိဳ႔ေလးရဲ႕ အစိုးရ ခ်ည္မွ်င္နဲ႔အထည္စက္ရံုရဲ႔
စက္ရံုမွဴးတစ္ေယာက္အျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူတစ္ဦးေပါ႔ ။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ဘဘမွာ ေခ်ာဆု လို႕ေခၚသည္႕ သမီးတစ္ေယာက္
ႏွင္႕ ပုတုလို႕ေခၚသည္႕ သားေလးတစ္ေယာက္လည္းရွိသည္။ ဘဘ အမ်ိဳးသမီး အန္တီဆု ကအင္မတန္
စိတ္ထားျပည္႕သူတစ္ဦးမို႕ လူငယ္ေတြကို နားလည္ေပးတတ္သူပါ ။ ထားတို႔မွာက ညီမ
သံုးေယာက္ရွိၾကသည္။ ဒီထဲက ထားကိုေတာ႕ အန္တီဆုက အရမ္းခ်စ္ဆံုးပါ ။ ထားက အဲဒီခ်ိန္က
8တန္းတက္ဆဲေပါ႔ ။ ထား နာမည္က ထားႏွင္းဆီလို႔ေခၚပါသည္ ။ ထားဆိုတဲ႔ နာမည္ကို
မႀကိဳက္ေပမယ္႕ ကိုယ္ကို စကားေျပာရင္ေတာ႔ ထားလို႔ဘဲ သံုးမိတတ္၏ ။ ဘဘ က
ထားတို႔ၿမိဳ႔ေလးမွာ တစ္ေယာက္ထဲလာေနသူပါ ။ မိသားစုက ရန္ကုန္မွာေနၾကတာမို႕ ထား တို႔
အိမ္မွာဘဲ ဘဘက အေနမ်ားတတ္၏္ ။ ဒီႏွစ္ေတာ႔ ဘဘ သား ပုတု ဆိုသူ ထားတို႔ၿမိဳ႕ေလးမွာ
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ လာေျဖမတဲ႕ ။ ဘဘ သားဆိုသူကို နာမည္ပဲ ရင္းႏွီးေနခဲ႕တာ ။ လူကိုေတာ႔
ခုမွဘဲ ျမင္ဘူးရေပေတာ႔မည္။
``ထားေလးေရ``
``ရွင္.........ေမေမ``
``ဒီေန႔ ဘဘသားေရာက္မွာေလ........ေမေမတို႔ အိမ္မွာ ထမင္းလာစားမယ္တဲ႔..........ထားေလး ကူလိုက္အံုးေနာ္``
``ရွင္.........ေမေမ``
``ဒီေန႔ ဘဘသားေရာက္မွာေလ........ေမေမတို႔ အိမ္မွာ ထမင္းလာစားမယ္တဲ႔..........ထားေလး ကူလိုက္အံုးေနာ္``
ထားက အခ်က္အျပဳတ္ကို ၀ါသနာၾကီးသူပါ ။ မမက ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနသည္ ။ ညီမေလးက 4တန္းဆိုေတာ႔
ထားသည္ပင္ ေမေမ လက္ကိုင္တုတ္ေလး ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနေတာ႕သည္ ။ ထား တစ္မနက္လံုးခ်က္ျပဳတ္ျပီးစီးလို႕ ေရခ်ိဳးေနစဥ္ ဘဘတို႔ သားဖေရာက္လာၾကသည္ ။ အိမ္ေရွ႔မွာ အသံေတြ ၾကားေနရေပမယ္႔ အ၀တ္စားလဲလို႕မၿပီးတာႏွင္႕ထြက္မၾကည္႔ႏိုင္ေသးပါဘူး ။ ကဗ်ာကသီ သနပ္ခါးေရက်ဲေလး မ်က္ႏွာမွာ ပြတ္လိုက္၏ ။ ဆံပင္ေလးကို ဒီတိုင္းခ်ထားလိုက္သည္။ ဂါ၀န္ အျပာေရာင္းေလးလဲၿပီး ထမင္းစားခန္းဘက္ကို ထြက္လာခဲ႕သည္ ။ ထမင္းစားခန္းထဲ ၀င္လိုက္သည္ႏွင္႔ ဘဘ အသံကိုစၾကားေနရပါျပီ ။
``ဒါထားေလး
လက္ယာမွ ဟုတ္ရဲ႔လား ေဒၚျမ``
ထမင္းခ်က္တဲ႔ အန္တီကို လွမ္းေမးသံက နားထဲတန္း၀င္လာ၏ ။
``ဟုတ္တယ္ ဆရာ....ကေလးက လူတာ ငယ္တာ လက္ဆိတ္ရွိတယ္``
``ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕........သားစားေလ...ဒီလက္ယာရွင္ကို ေတြ႔ရင္ ဒယ္ဒီသား တအားအံ႔ၾသမွာကြ``
ဘဘက
သူ႕သားကိုလဲ ေျပာျပေနေသးသည္ ။ ထား ၀င္ရေကာင္းႏိုးေတြးေနစဥ္မွာ ေဖေဖက ထားကိုျမင္သြားခဲ႔ပါျပီ ။
``သမီးေလး လာေလ .........တခါတည္း ၀င္စား``
ေဖေဖ အသံၾကားတာနဲ႔ ဘဘက
``ေဟာ လာပါၿပီ ဒီေန႔ ထမင္း၀ိုင္းရဲ႕ လက္ရာရွင္ေလး``
ထား ရွက္လိုက္တာ
။ တခါမွ မသိေသးတဲ႔ အကိုတေယာက္ေရွ႔မွာ ခုလိုဘဘက ခ်ီးမြန္းေနေတာ႕ ဘယ္လိုေနရမွန္းကို
မသိပါဘူး ။
အသာမ်က္လႊာခ်ၿပီး
ထမင္းစားပြဲမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ျဖင္႕
``ထားေလး ဒါက ဘဘ သား စည္သူေမာင္တဲ႔........ပုတုလို႔လဲ ေခၚတယ္..........သမီးကေတာ႔ ကိုကို လို႔ေခၚေပါ႔``
ဘဘက မိတ္ဆက္ေပးေတာ႔ သူကို
မၾကည္႔လို႔မရေတာ႔ဘူး ။ ေမာ႔ၾကည္႔
ၿပံဳးျပေတာ႔......သူကလဲ ျပန္ၿပံဳးျပပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ ကိုကို အၾကည္႔ေတြက ထားကို ရီစရာတခုကို
ေတြ႔ရသလို ၿပံဳးစိစိ ။ ကိုကို ဆိုတဲ႔လူကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ႔ ခဏေလးမွာဘဲ
ငယ္ရြယ္တဲ႔ ထားႏွလံုးက ခံစားမွဳတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားမိတာကိုေတာ႔ ထားကိုယ္တိုင္ကို
ေသခ်ာသတိမထားမိလိုက္ပါဘူး ။ရုပ္ရည္သနားကမားေလးနဲ႕ ကိုကိုက စတိုင္က်တဲ႕
ေခတ္လူငယ္ေလးတစ္ဦးပါ ။ ကိုကိုဆံပင္ေတြက ေယာက္်ားျဖစ္ျပီး ေပ်ာ႔ေနတာက မနာလိုခ်င္စရာပါပဲ ။ ဂုတ္ေပၚ၀ဲက်ေနသည္႕သူဆံပင္ေတြ
ထားအလြန္ႏွစ္သက္သြားမိသည္။တီရွပ္ အျပာေဖ်ာ႕ေလးကို
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာေရာင္ရင္႕ရင္႕ျဖင္႕ တြဲဖက္၀တ္ဆင္ထားသည္ ။လူၾကီးေတြရဲ႕
စကားသံေတြျဖင္႕ စိုေျပေနေသာ ထမင္း၀ိုင္းေလးတြင္ ကိုကိုနဲ႕ ကၽြန္မ ႏွစ္ေယာက္သာ ႏွ
ုတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသူေတြအျဖစ္ ရွိေနၾကလိမ္႔မည္သာ ။
*************************************************
ကိုကို တို႔ သားဖကို ေန႔တိုင္း ထမင္းပို႔ေပးရသည္က ထားတာ၀န္ ။
တစ္ေန႔ေတာ႔ အိမ္က ကားေမာင္တဲ႔ ဘဘေအး ေနမေကာင္းတာနဲ႔ ထားကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းၿပီး
ထမင္းသြားပို႔ျဖစ္ခဲ႔သည္။ ဘဘတို႔ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ႔ မည္္သူကိုမ်ွ မေတြ႔ရ ။ ဘဲ( လ္
)တီးေတာ႔လည္း မည္သူမ်ွ ထြက္မလာ ။ .ဘဘ ဂ်စ္ကားလည္း မေတြ႔ဘူးဆိုေတာ႕ အိမ္မွာ
တစ္ေယာက္မွ မရွိၾကဘူးလို႕ ထင္လိုက္မိသည္ ။ ေဘးဘက္ကို ပတ္ၾကည္႔မိေတာ႔မွ ကိုကို
တစ္ေယာက္ စကိတ္စီးေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
``ဒီမယ္
ဒီမယ္``
ထားေခၚသံေၾကာင္႕ ထားရွိရာဘက္သို႕ လွည္႔ၾကည္႕လာသူ ကိုကို ။ ထားကိုေတြႈေတာ႔ ပထမ အံ႔ၾသသြားသည္။ အားနာသြားပံုလည္းရသည္ ။ ထားဆီသို႕ အေျပးတစ္ပိုင္းေရာက္လာ၏ ။
``ေအာ္! ညီမေလး ထမင္းလာပို႔တာလား.။ ကိုကို ကားသံကို မၾကားလိုက္ဘူး.......အားနာလိုက္တာ.....လာ လာ ညီမေလး``
ဆိုၿပီး ထားလက္ထဲက ၈်ိုဳင္႔ကို လက္ေျပာင္းယူၿပီး ေရွ႔က ဦးေဆာင္ကာ အိမ္ထဲ ၀င္ခဲ႔ၾကသည္။ .အိမ္ထဲေရာက္ေတာ႔ ဟင္းေတြလွယ္ေပးေနသည္႕ ကိုကို မ်က္ႏွာက ထားကို အားနာေနသည္႔ပံုက အထင္းသား ။ ကိုကို က စကားနည္းသူပါ ။
ခပ္တည္တည္ေနတတ္ျပီး ေလေျခြတတ္သူက ဒီေန႔ေတာ႔ ထားကို အားနာနာနဲ႔ စကားေတြ
ေတာ္ေတာ္ ေျပာေနရသည္ ။ ကိုကို ကိုၾကည္႔ၿပီး ရီခ်င္ေနသည္႕ ထားကိုထား မနည္းထိန္းထားရသည္။ ထားနဲ႔ ကိုကို က ႏွစ္ဘဲကြာၾကသူေတြပါ ။ ကုိကိုက သူကိုယ္သူ ဇြတ္လူၾကီးပံုဖမ္းေနသူၾကီး ။ ျပန္ေတာ႔ ထားကို ကားနားထိျပန္လိုက္ပို႔ေပးရင္းေျဖးေျဖး ေမာင္ဖို႔လဲ မွာေနေသးသည္ ။ ထားစိတ္ထဲ ေပ်ာ္ေနသလိုလို ၊ ေက်နပ္သလိုလို ခံစားလိုက္မိ၏ ။
*************************************************
ထား အေနေအးတဲ႔ ကိုကို နဲ႔
ခပ္သြက္သြက္ထား ေတာ္ေတာ္ ေလးရင္းႏွီးခဲ႕ၾကသည္ ။ ေတြ႔လိုက္ရင္ စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ၾကေပမယ္႔
ထားလက္ရာ ဟင္းတခုခု မပါသည္႕ ေန႔ဆို ကိုကိုကထမင္းစားမေကာင္းဘူးဆိူပဲ ။
စာေမးပြဲနီးေတာ႔ ကိုကို အတြက္ ေန႔တိုင္း စာခ်င္တာေလးေတြ ခ်က္ေပးမိသည္။ စာေမးပြဲၿပီးေတာ႔ ကိုကိုက ရန္ကုန္သို႕ ျပန္သြားသည္။ ျပန္ခါနီး လာႏွဳတ္ဆက္စဥ္ ထား ရင္ထဲ ငိုခ်င္လိုက္တာ ။ ဘယ္လိုခံစားမွဳႀကီးမွန္း မသိဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ကိုကို ႏွင္႕ ထား တစ္နယ္ဆီေ၀းသြားခဲ႔သည္ ။ ကိုကိုက ရန္ကုန္မွာ သင္တန္းေတြ တက္ေနတယ္လို႕ ဘဘလာတိုင္း ေျပာျပတတ္သည္။ ထားဆီကို ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္ေတာင္ ဆက္ေဖာ္မရသည္႕ ကိုကို႕ ကို စိတ္နာမိသလိုပဲ ။ ထားလဲ ကိုးတန္းေရာက္ျပီမို႕ စာေတြကလည္း မ်ားလာျပီ ။ ဒီၾကားထဲက ကိုကို ကိုေတာ႔ သတိရမိတတ္သည္။ ကိုးတန္းစာေမးပြဲ ေျဖၿပီးေတာ႔ ဆယ္တန္းကို ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းေျပာင္းတက္ဖို႕ ေမေမတို႕စီစဥ္ၾကသည္ ။ မမၾကီးနဲ႔အတူရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရသည္ ။ တစ္ေန႔ ထားဆီကို လူတစ္ေယာက္ ဖုန္းဆက္ လာသည္ ။ ထားလံုး၀ မေမ်ွာ္လင္႕ထားသူတစ္ေယာက္ပါ ။ သူအသံကိုၾကားလိုက္ခ်ိန္မွာ အရမ္း အံ႔ၾသသြားမိသည္ ။ ထားဆီ ဖုန္းလာစရာ ေမေမတို႔ဘဲ ရွိတာေလ ။ ေမေမတို႔လဲမဟုတ္ဘူး ဆိုေတာ႕
စာေမးပြဲနီးေတာ႔ ကိုကို အတြက္ ေန႔တိုင္း စာခ်င္တာေလးေတြ ခ်က္ေပးမိသည္။ စာေမးပြဲၿပီးေတာ႔ ကိုကိုက ရန္ကုန္သို႕ ျပန္သြားသည္။ ျပန္ခါနီး လာႏွဳတ္ဆက္စဥ္ ထား ရင္ထဲ ငိုခ်င္လိုက္တာ ။ ဘယ္လိုခံစားမွဳႀကီးမွန္း မသိဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ကိုကို ႏွင္႕ ထား တစ္နယ္ဆီေ၀းသြားခဲ႔သည္ ။ ကိုကိုက ရန္ကုန္မွာ သင္တန္းေတြ တက္ေနတယ္လို႕ ဘဘလာတိုင္း ေျပာျပတတ္သည္။ ထားဆီကို ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္ေတာင္ ဆက္ေဖာ္မရသည္႕ ကိုကို႕ ကို စိတ္နာမိသလိုပဲ ။ ထားလဲ ကိုးတန္းေရာက္ျပီမို႕ စာေတြကလည္း မ်ားလာျပီ ။ ဒီၾကားထဲက ကိုကို ကိုေတာ႔ သတိရမိတတ္သည္။ ကိုးတန္းစာေမးပြဲ ေျဖၿပီးေတာ႔ ဆယ္တန္းကို ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းေျပာင္းတက္ဖို႕ ေမေမတို႕စီစဥ္ၾကသည္ ။ မမၾကီးနဲ႔အတူရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရသည္ ။ တစ္ေန႔ ထားဆီကို လူတစ္ေယာက္ ဖုန္းဆက္ လာသည္ ။ ထားလံုး၀ မေမ်ွာ္လင္႕ထားသူတစ္ေယာက္ပါ ။ သူအသံကိုၾကားလိုက္ခ်ိန္မွာ အရမ္း အံ႔ၾသသြားမိသည္ ။ ထားဆီ ဖုန္းလာစရာ ေမေမတို႔ဘဲ ရွိတာေလ ။ ေမေမတို႔လဲမဟုတ္ဘူး ဆိုေတာ႕
``ဟဲလို...............အမိန္႔ရွိပါရွင္``
``ကေလးေလး စာေတြ ရၿပီလား``
အိုသူပါလား ။ ဟုတ္ရဲ႕လား ။
ထားနားၾကားမ်ား မွားေလသလား ။ ဟင္အင္မမွားဘူး
။ သူမွသူအစစ္ ပါ ။ ထားကို ကေလးေလးလို႕ ေခၚတတ္သူ ကိုကို တစ္ေယာက္ပဲရွိသည္ ။
``ရွင္.........ကိုကို မလားဟင္ ``
``ဟုတ္တယ္.......ကိုကိုပါ ကေလးေလး ``
``အံ႕ၾသလိုက္တာ............``
``ကိုကို သတိရလို႔.........ကေလးေလး ဘာလိုေသးလဲ.........ကိုကို ဘာလုပ္ေပးရမလဲ``
``ျပည္႔စံုသြားပါၿပီ ကိုကို.........ခုလို ေမးတာနဲ႔ တင္ ျပည္႔စံုေနပါၿပီ ကိုကို..........ေက်းဇူးတင္ပါတယ္``
``ကေလးေလး ရယ္..........စကားေတြပို တတ္လာတယ္ေနာ္``
``ကိုကို ထင္လို႔ပါ ``
``စာေတြေသခ်ာက်က္ေနာ္ ကေလးေလး ..........ကိုကို စာေမးပြဲၿပီးရင္ လာေတြ႕မယ္``
``ဟုတ္ကဲ႔ပါ ကိုကို``
တာတာ႔ ဆိုၿပီး ကိုကို ဖုန္းေလးခ်သြားေပးမယ္႔ ထားမွာေတာ႔ ဖုန္းေလးကို အဓိပၸာယ္မဲ႔ေငးၾကည္႔ေနမိသည္ ။ ေပၚလာၿပီး......ထပ္ေပ်ာက္သြားအံုးမယ္ထင္ပါတယ္ေလ ။ စာေမးပြဲေတြၿပီးလို႔ နယ္ျပန္တဲ႕အထိ ကိုကို ေရာက္မလာခဲ႕ပါဘူး ။ ဘဘဆီက ကိုကိုနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ အေၾကာင္းေတြ ၾကားရတိုင္းနားစြင္႔မိရင္း ရင္ထဲက နာက်င္လာေနမိသည္္ ။ အခ်စ္ဆိုတာက ဒါၾကီးလားကိုကိုရယ္။မသိနာမလည္တဲ႔ အရြယ္ထဲက ကိုကိုက ထားႏွလံုးသားနန္းေတာ္ကို သိမ္းပိုက္ထားခဲ႔သူပါ ။ ဒီေန႔ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ေလးပါ ။ သူမ်ားေတြ ေရကစားေနၾကဖို႕ ျပင္ဆင္ေနၾကခ်ိန္ ထားတစ္ေယာက္ကေတာ႔ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေနခဲ႔သည္ ။ အခန္း၀ကေန ေမေမ လာႏွိဳးမွ ႏွိဳးလာခဲ႔ပါသည္ ။
``ထားေရ သမီးသူငယ္ခ်င္းေရာက္ေနတယ္...........ေတာင္ႀကီးကို ေျပာင္းသြားတဲ႔ ေမာင္သီဟရယ္``
``ဟယ္ ဟုတ္လားေမေမ.......လာၿပီေနာ္``
`ဟဲ႔ သီဟ............ငါအတြက္ ဘာပါလဲ``
``ပါပါတယ္ဟာ................နင္ကလဲ ဒီလိုရက္ကို အိပ္ေနေသးတယ္ေနာ္...........၀က္ျဖစ္ေတာ႔မယ္``
``ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ဟ............ပိုေတာင္ေကာင္းေသး``
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ၿပီး သီဟက ေရေလာင္းမယ္ဆိုတာႏွင္႕ အိမ္ေရွ႔ ကိုထြက္လာခဲ႔ၾကသည္ ။ သီဟေရေလာင္းေနစဥ္မွာပဲ ထားျမင္ကြင္းထဲသို႕ ကိုကို႕ ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ ထားဆီသို႕ လာေနရာကေန သီဟေရေလာင္းေနတာကိုလည္း ျမင္ေရာ ကားေပၚသို႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္တက္ေမာင္းသြားေလေတာ႕သည္ ။
ကိုကိုရယ္အေတာ္ေနႏိုင္တယ္ေနာ္။ကိုကိုရယ္ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႕ရတဲ႔အခ်ိန္မွာထားခံစားခဲ႔ရတာေတြကိုနည္းနည္းေလးမွ ေတြးမေပးခဲ႔ဘူး ။
ထားတို႔ နယ္မွာ ကိုကိုရွိေနေပမယ္႔ ထားဆီကိုတစ္ရက္မွ ေပၚမလာခဲ႕ဘူး ။ သိပ္ေနႏိုင္တဲ႔ ကိုကို ကို စိတ္ထဲမွာ နာက်ည္းလာမိသည္ ။ မွန္းဆရခက္သည္႕ ကိုကို႕စိတ္ကိုလည္း ေၾကာက္လာမိသည္ ။
*************************************************
*သမီးေလးကို ေျပာစရာရွိတယ္...........ထား ဘဘက မေန႔က ေဖေဖကို ေခၚေတြ႔တယ္.........အန္တီဆုနဲ႔ မမေခ်ာမနက္ျဖန္ေရာက္မယ္အန္တီဆု က်န္းမာေရး အတြက္ ငပလီကို အပန္းေျဖသြားမယ္တဲ႔.........မမေခ်ာေကာ အန္တီဆုပါ အေဖာ္ရေအာင္ ထားေလးကို ထည္႕ေပးဖို႔ေခၚေျပာတာ.............ထည္႔ေပးတာက အဆင္ေျပတယ္ ထား..........ဘဘ ကဆက္ေျပာေသးတယ္။..........ထားေလးကို ဘဘသားပုတုနဲ႔ သေဘာတူေပးပါတဲ႕။ ထားေလးကိုေဖေဖ ဆီကေန ေတာင္းတယ္။
ေရခိုးေရေငြ႔က
ေပါင္းစည္းမိသည္႔အခါ တိမ္တိုက္ျဖစ္လာျပီး မိုးေရေတြအျဖစ္ ရြာသြန္းေစသလို
ခံစားနာက်င္ျခင္းဆိုသည္႔ ရင္တြင္းေ၀ဒနာေတြကို စုေပါင္းလိုက္သည္႔ အခါ မွာေတာ႔
ခံစားခ်က္သက္ေသျဖစ္သည္႕ မ်က္ရည္တို႕ ျဖစ္တည္လာရသည္ ။ မ်က္ရည္ ဆိုတာခံစားမွဳတစ္ခုရဲ႔သက္ေသပါ။တူညီသည္႕
ဖြဲ႔တည္မွဳေတြရွိေနေသာ မ်က္ရည္ နဲ႔ မိုး ကိုေပါင္းစည္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႕ မ်က္ရည္မိုးေတြ ပါးျပင္ေပၚသို႕
သည္းမည္းစြာျဖင္႕ ရြာသြန္းခ်လိုက္မိပါေတာ႔သည္ ။
အခန္းထဲကို ေရာက္လာေပမယ္႔ ထားစိတ္ေတြ ေဆာက္တည္ရာမရေအာင္ နာက်င္ေနခဲ႔ျပီ ။ ေမေမ ေျပာလိုက္သည္႕ စကားသံေတြပဲ ထားနားထဲမွာ ပဲ႔တင္ထပ္ေနခဲ႕ေလေတာ႕သည္ ။ေနာက္ဆံုးေတာ႕ စြန္႕လြတ္ရေတာ႕မည္ ကိုကို ။ ဒီခ်ိန္မွာ ထားရင္ေတြ တစ္စစီကြဲေၾကေနရပါျပီ ။ ခ်စ္လ်ွက္နဲ႕ ခြဲရသည္႕ေ၀ဒနာေလာက္ နာက်င္ဖြယ္အျဖစ္ဘယ္မွာ ရွိအံ႔ ။ တိုေတာင္းတဲ႕ ဘ၀မွာ ခြဲျခား ၊ ကြဲျပားျခင္းေတြနဲ႕ ဘာလို႕ေတြ႔ဆံုခဲ႕ရတာလည္း ကိုကို ။ အတားဆီးမဲ႕ က်ဆင္းေနသည္႔မ်က္ရည္မိုးေတြအား သုတ္ပစ္ဖို႕ပင္ အင္အားမရွိႏိုင္ေတာ႕ပါ ။
*************************************************
ေနာက္ေန႔ မနက္အေစာႀကီးငပီလီကို
ထြက္ခဲ႕ၾကသည္ ။ ကားေပၚမွာ ကိုကိုနဲ႕ အတူ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ ပါလာသည္ ။
လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ကိုကိုေကာ ထားပါ အၾကည္႔ခ်င္း မဆံုမိေအာင္ ေရွာင္မိၾကသည္ ။ ညေနေလာက္
ငပလီကို ေရာက္ပါသည္ ။ ဘန္ဂလိုေရာက္သည္ႏွင္႔ အန္တီဆုကို
လိုအပ္တာေတြ လုပ္ေပးအျပီး. မမေခ်ာကို
ဘာလုပ္ေပးရမလဲေမးေတာ႔ အရမ္းအာနာေနသည္႕ မ်က္ႏွာေလးျဖင္႕
*ရပါၿပီ
ထားေလး၇ယ္..........ခုလို လုပ္ေပးေနတာေတာင္ အားနာလွပါၿပီ*
မမေခ်ာကတလမ္းလံုး ကားေတာင္႔တာ ေရာက္ေတာ႔ ေဒါင္းခ်င္ေနျပီ*
မမေခ်ာကတလမ္းလံုး ကားေတာင္႔တာ ေရာက္ေတာ႔ ေဒါင္းခ်င္ေနျပီ*
*ထား
လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လို႔ မမ.*
*သြားေလ ထား..........ဟဲ႔ ပုတု ကေလးနဲ႔ အေဖာ္လိုက္သြား*
*သြားေလ ထား..........ဟဲ႔ ပုတု ကေလးနဲ႔ အေဖာ္လိုက္သြား*
ထား ကိုကိုနဲ႔ တူတူ မသြားခ်င္ဘူး ။ ျငင္းဖို႔ၾကေတာ႕လည္း မတတ္ႏိုင္တာမို႕ အတူတူ ထြက္လာခဲ႔ရပါေတာ႕သည္ ။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကားလဲ မေျပာျဖစ္ၾကပါဘူး ။ ကိုအေတြးနဲ႔ကို တိတ္ဆိတ္ေနမိသည္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို စတင္ အသက္သြင္းလိုက္သူကေတာ႕ကိုကိုပါဘဲ။
*ကေလးေလး.........ဆံပင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ရွည္ေနၿပီေနာ္*
*ဟုတ္ကဲ႔ ကိုကို.................*
*ကေလးေလး စကားလဲနည္းသြား*
*ဟုတ္ကဲ႔ ကိုကို*
*ကေလးေလး ကိုကို ကို တခုခု စိတ္ခုေနတာလား*
*မရွိပါဘူး ကုိကုိ*
*ဟာ............*
ဆိုၿပီး ေရွ႔ကေနအရင္ ထြက္သြားသူက ကိုကိုပါ ။ ေသခ်ာတယ္ ကိုကို စိတ္ဆိုးသြားၿပီ ။ ဆိုးပါ ကိုကို နာက်ည္းသြားရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္ရွင္။ေရွ႔ကေန သြားႏွင္႔ေနေသာ္လည္း ေနာက္မွာ က်န္ခဲ႔သည္႕ ကေလးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေသာင္ျပင္မွာ ထိုင္ေစာင္႔ေနလိုကသည္။ ေလထဲမွာ လြင္႔ေမ်ာေနသည္႕ ဆံႏြယ္မ်ားက တင္ပါးနားထိ ရွည္ေနပါျပီ ။ လွလိုက္တဲ႔ ဆံႏြယ္ေတြကြာ ။ ျဖဴတယ္ဆိုတာထက္ သနပ္ခါးေရာင္ အသားရည္ေလးနဲ႔ ျမင္သူေငးေလာက္တဲ႔ ကိုယ္ခႏၵာမွာ ခ်ပ္ရပ္ရပ္ေလးမွာ ပါတိတ္၀မ္းဆက္
ပိေတာက္ေျခာက္ေရာင္းေလးကို ဆင္ျမန္းထားသည္႕ ကိုကို႕ကေလးေလး ။ လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ႔ ကေလးေလးကို လြန္ခဲဲ႔တဲ႔ သံုးႏွစ္ခန္္႕ ခ်ာတိတ္မေလးဘ၀ထဲက အရူးမူးခ်စ္ခဲ႔မိသူပါ ။ အသိတရားေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ေနေသာ္လည္း .အခ်စ္ဆိုတာ ခက္သားသားေလ ။ ကေလးေလး ရယ္ သိပ္ခ်စ္တယ္ကြာ။
*************************************************
ဒီေန႔ေတာ႔ အားလံုးေရထဲဆင္းေဆာ႔ျဖစ္သည္ ။ ထားက ေရေၾကာက္သူေလးပါ ။ ေရလည္းမကူးတတ္ဘူး ။ ကမ္းေျခမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဆာ႕တာကို ထုိင္ၾကည္႕ေနသည္႔ထားကို မမေခ်ာ က အတင္းေခၚေနသည္ ။ ထားကလည္း အတင္းျငင္းရွာသည္ ။ တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနသည္႔ထားကို ေပ်ာ္ေစခ်င္သည္႕ ေစတနာျဖင္႕ မေခ်ာကလည္း အတင္းဆြဲေခၚေနသည္ ။ ေနာက္ဆံုး မေခ်ာကို အားနာလာေသာေၾကာ္႕ ထားတစ္ေယာက္ ေရထဲကို ပါလာပါေတာ႕သည္ ။
ေရထဲကို ေရာက္ရင္ျဖင္႕ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္သား ထားကို ေပ်ာ္ေအာင္စၾကပါေတာ႕သည္ ။ မမေခ်ာေကာ ကိုကိုပါ ေရကူးကၽြမ္းသူေတြပါ ။ ထားကို ေဘာကြင္းေပၚတင္ေပးလိုက္ ဆြဲခ်လိုက္ ျပန္ဆယ္လိုက္နဲ႔ ထားမွာ ေမာလည္းေမာ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ေနေပမယ္႕ ကိုကို ေပ်ာ္ေနတာကိုၾကည္႔ၿပီး တားဖို႔ စကားလံုးေတြက ပါးစပ္ဖ်ားကေန ေပ်ာက္ေနခဲ႔သည္ ။
ကိုကို ဒီလို ေပ်ာ္ေနတာမ်ိဳး တခါမွ ထား မျမင္ခဲ႔ဘူဒပါ ။ ကိုကို ရယ္ေနတာ သိပ္ကို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ ။
အေပ်ာ္ေတြ မဆံုးခင္မွာ ကံၾကမၼာဆိုးနဲ႕တူေသာ လွိဳင္းေတြ တင္လာတာကို မသိဘဲ မမေခ်ာက ဆြဲခ်လိုက္ခ်ိန္ ထား ေရနစ္ပါေတာ႔သည္ ။
ခပ္လွမ္းလွမ္းကို
ေရာက္ေနသည္႕ ကၽြန္ေတာ္ သိသိခ်င္း ကူးလာခ်ိန္မွာ မမွီေတာ႔ပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္အသည္းသန္လိုက္ဆယ္ေပမယ္႔
လွိုင္းႀကမ္းေနတဲ႔အခ်ိန္ျဖစ္တာမို႕ထားကိုဘယ္လိုမွ မကယ္လိုက္ႏိုင္ဘူး ။ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္
စလံုး ရဲ႕ အစသန္မွဳက ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ကေလးေလးကို ေသမင္းဆီကို
တြန္းပို႔လိုက္ေလျပီ ။ေျဖသိမ္႔စရာ စကားလံုးမရွိေအာင္ပါပဲ ။ေရကူးကၽြမ္းပါတယ္ဆိုတဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ မမ သူကိုယ္သူ ယံုၾကည္မွဳ လြန္ကဲခဲ႕ျခင္းရဲ႕ ရလာဒ္က အားလံုးရင္က်ိဳးရေလျပီ
။ ကေလးေလး အေလာင္းကို ျပန္ရေအာင္ေတာင္မနည္းရွာရခဲ႕ရေလသည္။ ကေလးေလး မိဘေတြ
ခ်က္ခ်င္း ဒယ္ဒီနဲ႔ အတူတူ လိုက္လာၾကသည္ ။
အန္တီရဲဲ႕ ရင္ကြဲပတ္လတ္
ငိုသံႏွင္႕မ်က္ရည္စကမ်ား ။ အန္ကယ္ရဲ႔ မခ်ိတင္းခဲ ငိုေၾကြးမွဳေၾကာင္႔ စီးဆင္းလာတဲ႔
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းမ်ား မမေခ်ာရဲ႕ သူကိုယ္သူ ဘယ္ေတာ႔ မွ ခြင္႔မလြတ္ႏိုင္တဲ႔ မခ်ိတင္ခဲ၀မ္းနည္းျခင္း
မ်က္ရည္ စက္မ်ား ၊ ဒယ္ဒီနဲ႔ မာမီရဲ႕ သမီးေလးလိုခ်စ္ရသည္႕ ကေလးတစ္ဦးကို ဆံုးရွံဳးလိုက္ရသည္႕
၀မ္းနည္းပူေဆြးမွဳ မ်က္ရည္ေတြ နဲ႔ အတူ သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ကေလးေလးအတြက္
ကၽြန္ေတာ္ႏွလံုးထဲက က်ဆင္းလာသည္႔ ႏွလံုးသားမ်က္ရည္စက္တို႕
ေပါင္စည္းလိုက္သည္႔အခါမွာေတာ႕ သိပ္ကို
လွပသည္႕ မိန္းမငယ္ေလတစ္ေယာက္းရဲ႔ စ်ာပနအခမ္းနား တစ္ခုမွာ မ်က္ရည္မိုး ေတြအတားဆီးမဲ႔ ရြာသြန္းၿဖိဳးခဲ႔ၾကေလေတာ႕သည္
။
*** ခိုင္ေလး ( ေရႊေတာင္ ) ***
No comments:
Post a Comment