*ညဥ္းတို႕ကို သူမ်ားေတြက ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ငါတို႕ မိဘေတြအျမင္ကတ္သေလာက္ဘဲ ရွိပါတယ္ေအ *
ဒီစကားေလးက အလြန္မွန္တယ္ဆိုတာကို
အျပင္ေလာကႀကီးကို ေျခခ်မိခ်ိန္မွာေတာ႕ လက္ေတြ႔ပိုသိလိုက္ရ ပါေတာ႔တယ္။
ဒီေန႔ ေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ယာထဲေခြေနရင္းက ပ်င္းလာတာနဲ႔ ကြန္ျပဴတာေလးကို
ဖြင္႔မိခ်ိန္မွာ အကိုကြန္ဆူးမား ဘေလာ႔ေလးကို ဖတ္လိုက္မိျခင္းက
ေတြးစရာေလးေတြ ေခါင္းထဲကို တန္းစီေရာက္လာခဲ႔သလို အလြမ္းေတြကို
သက္ေသတည္ေစတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ငိုခဲ႔ရပါတယ္ ။ ေမေမ ကို
လြမ္းတယ္ ။ ေဖေဖကို လြမ္းတယ္ ။ ခုသမီးတစ္ေယာက္ထဲ ။ အေဖာ္မဲ႔ အခန္းထဲမွာ
``သက္သာလား´´ ဆိုတဲ႕ အားေပးစကားေလးတစ္လံုးကို အရူးမူး တမ္းတေနမိပါတယ္ ေဖေဖ
နဲ႔ ေမေမရယ္ ။ ေနာင္တ ဆိုတာ တသသ လြမ္းေနရမယ္႔ အရာမဟုတ္သာေၾကာင္႕
အေကာင္းဆံုးဆိုတာကို ေတြးေတာ ျဖစ္သင္႔ျခင္းေတြ နဲ႔ ေရွ႔ဆက္ရမယ္ဆိုတဲ႔
ကၽြန္မခင္ပြန္းသည္စကားေလးကို ႏွလံုးသြင္းကာ အနာဂတ္မွာ
သမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေစဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္ ေဖေဖ နဲ႕ ေမေမ ။ အေ၀းက
သမီးအတြက္ ပူပန္မွဳေတြ နဲ႔ အိပ္မွေပ်ာ္ရဲ႕လား။ အဆိုးဆံုးသမီးေလးမို႕
စိုးရိမ္မွဳေတြနဲ႔ ပူပန္ေနမယ္ဆိုတာ သိေနပါတယ္ ။ မိဘေမတၱာဆိုတာကို
ႏွိဳင္းျပစရာ အေကာင္းဆံုးစကားလံုးေတြ ဘယ္ေလာက္ေပၚလာပါေစ မိဘေတြရင္ထဲက
ေမတၱာတရားကို မွီေအာင္ေတာ႔ မေဖာ္ၾကဴးႏိုင္ၾကပါဘူးေနာ္ ။
ဘ၀ဆိုတာ တုိတိုေလးပါ ။ တစ္ဘ၀မွာ
တစ္ခါသာ ေတာ္ရတဲ႔ သားသမီးေတြကို မိဘေတာ္ခြင္႔ရေနသမွ် ကၽြန္မကေတာ႔
ထာ၀ရခြင္႔လြတ္ရင္း မိဘဆိုတဲ႔ အတိုင္း မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ဆံုးမေပးေနရမွာဘဲ
ဆိုတဲ႕ ေမေမစကားေလးေတြကိုလည္း
ၾကားေယာင္ေနမိပါတယ္ ။ ဘ၀တိုတိုေလးမွာ ဆိုးလို႔ ပစ္ထားလိုက္ရမယ္႕
အခ်ိန္ေတြကို ကၽြန္မေမေမက ႏွေျမာတယ္ဆိုဘဲ ။ အခ်ိန္လြန္ကာမွ ငါ
မဆံုးမလိုက္ရေလျခင္းဆိုတဲ႔ အခ်ိန္လြန္ေနာင္တေတြကို ဘယ္ေတာ႕မွ မရခ်င္တဲ႔
ေမေမ သမီးကို စိတ္မွန္းေတြနဲ႔ လွမ္းဆံုးမေနမယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မသိေနပါတယ္ ။
ေနမေကာင္းခ်ိန္မွာ ေမေမ့ ရင္ခြင္ထဲမွာ ၀င္ေခြေနခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေလးေတြကို
သတိရမိတယ္။ ခုရက္ပိုင္းအေတြးေတြထဲမွာ ရွိေနတတ္တာ တမ္းတမွဳေတြသာ မ်ားေန
ပါတယ္ ။ တခါခါ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ျပန္သံုးသပ္မိပါတယ္ ။ အတိတ္ကို တမ္းတရင္း
ေနာင္တ ေတာထဲ တ၀ဲ၀ဲလည္ေနတာလားလို႕။ ေနာင္တ ဆိုတာကို ကၽြန္မ မလိုခ်င္ဘူး ။
တခါခါ ဘ၀ဆိုတာ မလိုခ်င္တာေတြကိုလည္းပို္င္ဆို
*ငါသမီးကို ခ်ိန္ခြင္ေပၚ တစ္ဖက္ကတင္ၿပီး တစ္ဖက္က ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ ခ်ိန္မယ္ဆိုရင္ ပိုက္ဆံေတြက ပိုေလးမယ္ထင္တယ္တဲ႔ *
ေမေမ ေျပာရေလာက္ေအာင္ကို ကၽြန္မက
ခ်ဴခ်ာလြန္းသူတစ္ဦးပါ။ ေဆးရံုဆိုတာကို ခဏခဏ အလည္ေရာက္ေန သူ တစ္ဦးဆိုလည္း
မမွားပါဘူး ။ ဒီလို ခ်ူခ်ာတာေတြက ငယ္စဥ္ကာလမွာတင္ မဟုတ္ဘဲ
ခုအရြယ္တိုင္ေအာင္ အရိပ္တစ္ၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔ ဂရုတစ္စိုက္ထားရသူတစ္ဦးပါ ။
ႏွလံုးခုန္ႏွဳန္း အရမ္းျမန္တဲ႔ ေရာဂါက အခ်ိန္မေရြးထထျဖစ္တတ္တာမို႕ မိဘေတြက
မ်က္ေျခအပ်က္ မခံရဲဘဲ ထားခဲ႔ရသူပါ ။ ခုထိုင္ေနတာအေကာင္းကေန ခ်က္ခ်င္းကို
ထျဖစ္ခ်င္ျဖစ္တတတ္တဲ႔ ကၽြန္မေရာဂါေၾကာင္႕ မိဘမပါတဲ႔ ဘယ္ ခရီးကို
မွမသြားခဲ႔ဘူးသလို မိဘေတြနဲ႔ တစ္ပတ္ၾကာေအာင္ေတာင္ ခြဲမေနခဲ႔ဘူးပါဘူး ။
ခုေတာ႕အမ်ိဳးသားရွိတဲ႔ မေလးရွားနိင္ငံကို အ လည္ေရာက္လာရင္းကေန
စိတ္မခ်လို႔ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုနဲ႔ ဒီမွာ မျပန္ျဖစ္ေတာ႕ဘဲ
ဆက္ေနခဲ႔တယ္။ ျပန္လာဖို႕ ေခ်ာ႕ေခၚေပ မယ္႕ လံုး၀ မျပန္ေတာ႕တဲ႔ အတြက္
အရမ္းစိတ္ဆိုးၿပီး ေမေမေျပာခဲ႔တယ္ ။ ဘယ္ေတာ႔မွ အိမ္ကိုဖုန္းမဆက္နဲ႔ ဆိုတဲ႔
စကားေလး က လည္း တစ္ပတ္ေတာင္မခံပါဘူး ။ အၿပံဳးမပ်က္ခြင္႔လြတ္ေပးတတ္တဲ႕
ေမေမရဲ႕ ေမတၱာေတြက ဘယ္ေတာ႔မွ မခမ္းေျခာက္ႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး ။ ေဖေဖ
ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြက ကၽြန္မဘ၀အခက္ခဲမွန္သမွ်ကို ေျဖရွင္းေပးေစခဲ႔သလို
ေမေမခ်စ္ျခင္းေတြက ကၽြန္မဘ၀ရဲ႕ ရပ္တည္မွဳေတြကို သိကၡာရွိေနေစဖို႕ ထာ၀ရ
အရိပ္မိုးေပးထားပါတယ္ ။ ခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ သိပ္ေျပာခ်င္တဲ႔ စကားေလးကေတာ႔
ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမကို ကၽြန္မ အရမ္းကို သတိရေနမိပါတယ္ ။ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ ကို
အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ။ နားႏွစ္ဖက္ကို လက္အစံုနဲ႕ ပိတ္ကာ ပဲ႔တင္ထပ္ေအာင္ ေအာ္
လိုက္မိပါေတာ႕တယ္ ။``ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမကို အရမ္း ခ်စ္တယ္ ။ အရမ္းသတိရတယ္´´ လုိ႔....
