ဒီေန႕ အလုပ္ပိတ္ရက္ကေလးမို႕ ကၽြန္မတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံ ျမန္မာ ဇာတ္ကားတစ္ကားကို ၾကည္႕ေနမိပါတယ္ ။
အမ်ိဳးသားက အေခြၾကည္႔ေနရင္းကေန * အႏုပညာ သမားေတြမ်ား ပိုက္ဆံရတာ လြယ္လိုက္တာ * ေနာ္တဲ႔ ။
ကၽြန္မ ခ်က္ခ်င္း ျပန္မေျပာမိလိုက္ေပမယ္႕ အမ်ိဳးသားေျပာတဲ႔ စကားေလးကေတာ႔ အေတြးထဲ ေရာက္လာပါ
ေတာ႕တယ္ ။ ခဏေလာက္ေနမွ * မဟုတ္ေသးဘူးေမာင္ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ ထိုက္တန္တဲ႔
တန္ဖိုးကိုေတာ႔ ေပးဆပ္လိုက္ရလိုက္တဲ႔ သူေတြခ်ည္းဘဲလို႕* ကၽြန္မထင္တယ္ ။ လြယ္ကူတယ္လို႕ ေတာ႕ မဟုတ္
တန္ဘူးေလ ။ ျပည္သူခ်စ္တဲ႔ အႏုပညာသည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ မလြယ္ကူႏိုင္ပါဘူး ။ ပိုက္ဆံရွိတိုင္း မျဖစ္
ႏိုင္သလို ဇြတ္အတင္းဖန္တီး လုပ္ယူတိုင္းလည္း မရနိုင္ျပန္ဘူး ။ အႏုပညာသည္ ေတြကို ေသခ်ာ ေလ႔လာၾကည္႕
မယ္ဆို သာမာန္လူေတြထက္ ပိုလို႔ေတာင္ ပင္ပမ္းတယ္လို႕ ကၽြန္မေတာ႔ျမင္မိတယ္ ။
တယ္ ။ဇာတ္ဆရာ ဒါရိုက္တာ အလိုက် သရုပ္ေဆာင္ေနရတဲ႔ သူတို႕ေတြ ေငြရွာရတာ လြယ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ႕ ကၽြန္မ
လံုး၀ လက္မခံခ်င္ဘူး ။
ကၽြန္မ အေခြဆက္မၾကည္႔ျဖစ္ေတာ႕ဘဲ *ဘ၀ တစ္ခုထဲမွာ ဘ၀မ်ိဳးစံု က်င္လည္ေနၾကသူ* ေတြအေၾကာင္းကို
ဆက္ေတြးမိေနပါတယ္ ။ ေန႔တစ္ေန႕တာမွာ သူတို႕ ရင္ထဲ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြ စီေမ်ာေနေပမယ္႔ ငိုရမယ္႕ အခန္းရိုက္
ရမယ္ဆို ရင္ထဲက ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြကို ေမ႔ကာ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က် သရုတ္ေဆာင္ရျပန္ပါတယ္ ။မရွိတာကို အရွိ
ျဖစ္ေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ၾကရတယ္ ။ တကယ္ငိုစရာ မဟုတ္ပါဘဲ အူလွိဳက္သည္းလွိဳက္ ငိုျပ ေနရတဲ႔သူတို႕ေတြ
ဘယ္ေလာက္ထိ ပင္ပမ္းလိုက္ၾကရမလဲ ။ ကၽြန္မတို႕ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလး ၾကည္႔ရဖို႕ သူတို႕ေတြ ရဲ႔ ဖန္တီး
မွဳေတြက ပင္ပမ္းလြန္းပါတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ရံ သူတို႕လည္း လြတ္လပ္မွဳေတြ လိုခ်င္ၾကမွာဘဲေလ ။ ကိုယ္စိတ္နဲ႕
ကိုယ္ ေနခြင္႔ဆိုတာလည္း သာမန္သူေတြထက္ အမ်ားႀကီးနည္းေနၾကမွာပါ ။ တခါတရံ သူတို႕ စိတ္ညစ္ခ်င္ညစ္ေန
မယ္ ။ ပရိတ္သတ္နဲ႔ ေတြ႔တဲ႔အခါ မၿပံဳးခ်င္ဘဲ ၿပံဳးျပခ်င္ျပေနရမယ္ ။ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္ပါ
သလဲေနာ္ ။ တကယ္လို႔မ်ား ပရိတ္သတ္ကို မၾကည္မလင္ ဆက္ဆံမိျပန္ေတာ႕ အေျပာဆိုေတြ ခံရျပန္ေကာ ။
ဘယ္မွာလည္း လြယ္လြယ္ကူကူ ရတဲ႔ ပိုက္ဆံလည္း ။ လွလွပပေလး ၀တ္ရ ၊ ျပည္႔ျပည္႕စံုစံုေလး ေနရယံုေလး
ကိုၾကည္႕ၿပီး သူတို႕ ေငြရွာရတာ လြယ္လိုက္တာလို႔ ေတြးတတ္ၾကသူေတြ သူတို႕ရဲ႔ေနာက္ကြယ္က ဆံုးရွံဳးလိုက္ရ
တဲ႔အရာေတြကို မျမင္မိၾကေပဘဲကို ။ လိုခ်င္တာတစ္ခုကို ရဖို႔ ထို္က္တန္တဲ႔ ေပးဆပ္ရင္းႏွီးမွုဆိုတာ ရွိရစၿမဲပါပဲေလ။
အမွန္တကယ္ေတာ႕ ေလာကမွာ အလကားရတယ္ အလြယ္တကူရတယ္ဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး ။ ဖဲႏိုင္လို႔ရတဲ႔ ေငြပင္
ျဖစ္လင္႔ကစား ေပးဆပ္မွဳဆိုတာ ရွိၾကရစၿမဲပါပဲ ။ လူဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္တာ တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ရရွိဖို႔ အတြက္ ထိုက္
တန္တဲ႔ ေပးဆပ္မွဳအရင္းႏွီးေတြကိုေတာ႕ ေပးရစၿမဲဆိုတာ သတိမမူမိၾကလို႔ ကၽြန္မအမ်ိဳးသားလို ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္
ေတြ ေငြရွာရတာ လြယ္လိုက္တာလို႕ ေတြးမိၾကတယ္ ထင္ပါတယ္ ။ သရုပ္ေဆာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကၽြန္မတို႕ စာေရး
သူေတြကို လည္း ေျပာတတ္ၾကပါေသးတယ္ ။ ေဘာပင္နဲ႔ စာရြက္ေလးရွိရင္ စာတပုဒ္ျဖစ္တယ္တဲ႔ ။ ဒါေတြရွိတိုင္း
စာတစ္ပုဒ္အမွန္တစ္ကယ္ျဖစ္ႏိုင္ရဲ႔လား မရႏိုင္ပါဘူး ။ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ဖန္တီးမယ္ဆို အမွန္တရားအေျခခံအေၾကာင္း
အရာေတြကို ေလ႕လာရပါတယ္ ။ ကိုယ္ေရးခ်င္သလို ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို လိုရာဆြဲေတြး ေရးသားလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။
စာေရးဖို႕ ေပးလိုက္ရတဲ႔အခ်ိန္ ၊ စာေရးေနစဥ္ ရင္ဘတ္ထဲကို ထည္႔ထားရတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ တစ္သားက်ေနေအာင္
ခံစားေရးသားႏိုင္မွ ရသေျမာက္တဲ႔ စာေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္လို႕ ကၽြန္မယူဆမိပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခ်က္
ေျပာတတ္ၾကပါေသးတယ္ ။ ဘာတဲ႔ .....ပညာေပးေဆာင္းပါးေတြ ေရးသားေနတဲ႔သူေတြ ... ျပည္သူေတြကို အသိပညာ
ေပးေနတဲ႔သူေတြ သူတိုကေတြ ဘာလို႕ မထူးခၽြန္ၾကရတာလည္းတဲ႔ ။ စာေရးဆရာတခ်ိဳ႕ စာေတြသာေရးေနတယ္ အရက္
သမားေတြ ... စီပြားျဖစ္နည္းေရးၿပီး ဆင္းရဲေနတာေတြကို လက္ညွိဳးထိုးေ၀ဖန္သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒး ေတြ႔ခဲ႔ ၊ ျမင္ခဲ႔
ၾကားခဲ႔ဘူးပါတယ္ ။ စာေရးသူဆိုတာ ကိုယ္သိတဲ႔အသိတစ္ခုကို ျပန္လည္မွ်ေ၀ျခင္းပါဘဲ ။ ေနာက္တစ္ခု စာေရးျခင္း
အတတ္ပညာကို တတ္ေျမာက္ေသာသူတိုင္းသည္သာမာန္လူသားေတြထက္ စာဖတ္အားပိုေကာင္းသလို လူကဲခတ္ပညာမွာ
လည္း ပိုေတာ္တတ္ၾကပါတယ္ ။ သူတို႕စာဖတ္လို႔ရတဲ႔ အသိ ၊ သူတို႕ပတ္၀န္းက်င္က ရရွိလာတဲ႔ ဗဟုသုတ ပညာေပး
ေတြကို အတုယူမွတ္သားၿပီး စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကို ျပန္လည္မွ်ေ၀ ေပးျခင္းပါပဲ ။ ရရွိေနတာကေတာ႔ တစ္ဘ၀ထဲ
ပါ ။ အမွန္တစ္ကယ္ က်င္လည္ေနရတာကေတာ႕ ဇာတ္လမ္းေတြထဲက ဘ၀မ်ိဳးစံုမွာ ကိုယ္တိုင္ခံစား သရုပ္ေဆာင္
ေနရသလိုပါပဲ ။ ဒါေၾကာင္႕ ဘ၀တစ္ခုထဲမွာ ဘ၀မ်ိဳးစံု က်င္လည္ေနၾကသူမ်ား ကိုနားလည္စိတ္ျဖင္႔ ျဖည္႔ေတြးလိုက္မိ
ပါေတာ႔တယ္ ။
အမ်ိဳးသားက အေခြၾကည္႔ေနရင္းကေန * အႏုပညာ သမားေတြမ်ား ပိုက္ဆံရတာ လြယ္လိုက္တာ * ေနာ္တဲ႔ ။
ကၽြန္မ ခ်က္ခ်င္း ျပန္မေျပာမိလိုက္ေပမယ္႕ အမ်ိဳးသားေျပာတဲ႔ စကားေလးကေတာ႔ အေတြးထဲ ေရာက္လာပါ
ေတာ႕တယ္ ။ ခဏေလာက္ေနမွ * မဟုတ္ေသးဘူးေမာင္ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ ထိုက္တန္တဲ႔
တန္ဖိုးကိုေတာ႔ ေပးဆပ္လိုက္ရလိုက္တဲ႔ သူေတြခ်ည္းဘဲလို႕* ကၽြန္မထင္တယ္ ။ လြယ္ကူတယ္လို႕ ေတာ႕ မဟုတ္
တန္ဘူးေလ ။ ျပည္သူခ်စ္တဲ႔ အႏုပညာသည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ မလြယ္ကူႏိုင္ပါဘူး ။ ပိုက္ဆံရွိတိုင္း မျဖစ္
ႏိုင္သလို ဇြတ္အတင္းဖန္တီး လုပ္ယူတိုင္းလည္း မရနိုင္ျပန္ဘူး ။ အႏုပညာသည္ ေတြကို ေသခ်ာ ေလ႔လာၾကည္႕
မယ္ဆို သာမာန္လူေတြထက္ ပိုလို႔ေတာင္ ပင္ပမ္းတယ္လို႕ ကၽြန္မေတာ႔ျမင္မိတယ္ ။
ဘ၀တစ္ခုထဲမွာ လူျဖစ္ေနရေပမယ္႕ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ကို က်င္လည္ေနရတဲ႔ သူေတြဆို
ပိုမွန္တယ္ ။ အပ်ိဳတစ္ေယာက္က ကေလးေမြးခ်င္ေမြးရျပန္တယ္ ။ လူလိမ္မာ တစ္ေယာက္က သူခိုးျဖစ္္ခ်င္ျဖစ္ရျပန္တယ္ ။ဇာတ္ဆရာ ဒါရိုက္တာ အလိုက် သရုပ္ေဆာင္ေနရတဲ႔ သူတို႕ေတြ ေငြရွာရတာ လြယ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ႕ ကၽြန္မ
လံုး၀ လက္မခံခ်င္ဘူး ။
ကၽြန္မ အေခြဆက္မၾကည္႔ျဖစ္ေတာ႕ဘဲ *ဘ၀ တစ္ခုထဲမွာ ဘ၀မ်ိဳးစံု က်င္လည္ေနၾကသူ* ေတြအေၾကာင္းကို
ဆက္ေတြးမိေနပါတယ္ ။ ေန႔တစ္ေန႕တာမွာ သူတို႕ ရင္ထဲ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြ စီေမ်ာေနေပမယ္႔ ငိုရမယ္႕ အခန္းရိုက္
ရမယ္ဆို ရင္ထဲက ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြကို ေမ႔ကာ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က် သရုတ္ေဆာင္ရျပန္ပါတယ္ ။မရွိတာကို အရွိ
ျဖစ္ေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ၾကရတယ္ ။ တကယ္ငိုစရာ မဟုတ္ပါဘဲ အူလွိဳက္သည္းလွိဳက္ ငိုျပ ေနရတဲ႔သူတို႕ေတြ
ဘယ္ေလာက္ထိ ပင္ပမ္းလိုက္ၾကရမလဲ ။ ကၽြန္မတို႕ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလး ၾကည္႔ရဖို႕ သူတို႕ေတြ ရဲ႔ ဖန္တီး
မွဳေတြက ပင္ပမ္းလြန္းပါတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ရံ သူတို႕လည္း လြတ္လပ္မွဳေတြ လိုခ်င္ၾကမွာဘဲေလ ။ ကိုယ္စိတ္နဲ႕
ကိုယ္ ေနခြင္႔ဆိုတာလည္း သာမန္သူေတြထက္ အမ်ားႀကီးနည္းေနၾကမွာပါ ။ တခါတရံ သူတို႕ စိတ္ညစ္ခ်င္ညစ္ေန
မယ္ ။ ပရိတ္သတ္နဲ႔ ေတြ႔တဲ႔အခါ မၿပံဳးခ်င္ဘဲ ၿပံဳးျပခ်င္ျပေနရမယ္ ။ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္ပါ
သလဲေနာ္ ။ တကယ္လို႔မ်ား ပရိတ္သတ္ကို မၾကည္မလင္ ဆက္ဆံမိျပန္ေတာ႕ အေျပာဆိုေတြ ခံရျပန္ေကာ ။
ဘယ္မွာလည္း လြယ္လြယ္ကူကူ ရတဲ႔ ပိုက္ဆံလည္း ။ လွလွပပေလး ၀တ္ရ ၊ ျပည္႔ျပည္႕စံုစံုေလး ေနရယံုေလး
ကိုၾကည္႕ၿပီး သူတို႕ ေငြရွာရတာ လြယ္လိုက္တာလို႔ ေတြးတတ္ၾကသူေတြ သူတို႕ရဲ႔ေနာက္ကြယ္က ဆံုးရွံဳးလိုက္ရ
တဲ႔အရာေတြကို မျမင္မိၾကေပဘဲကို ။ လိုခ်င္တာတစ္ခုကို ရဖို႔ ထို္က္တန္တဲ႔ ေပးဆပ္ရင္းႏွီးမွုဆိုတာ ရွိရစၿမဲပါပဲေလ။
အမွန္တကယ္ေတာ႕ ေလာကမွာ အလကားရတယ္ အလြယ္တကူရတယ္ဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး ။ ဖဲႏိုင္လို႔ရတဲ႔ ေငြပင္
ျဖစ္လင္႔ကစား ေပးဆပ္မွဳဆိုတာ ရွိၾကရစၿမဲပါပဲ ။ လူဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္တာ တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ရရွိဖို႔ အတြက္ ထိုက္
တန္တဲ႔ ေပးဆပ္မွဳအရင္းႏွီးေတြကိုေတာ႕ ေပးရစၿမဲဆိုတာ သတိမမူမိၾကလို႔ ကၽြန္မအမ်ိဳးသားလို ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္
ေတြ ေငြရွာရတာ လြယ္လိုက္တာလို႕ ေတြးမိၾကတယ္ ထင္ပါတယ္ ။ သရုပ္ေဆာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကၽြန္မတို႕ စာေရး
သူေတြကို လည္း ေျပာတတ္ၾကပါေသးတယ္ ။ ေဘာပင္နဲ႔ စာရြက္ေလးရွိရင္ စာတပုဒ္ျဖစ္တယ္တဲ႔ ။ ဒါေတြရွိတိုင္း
စာတစ္ပုဒ္အမွန္တစ္ကယ္ျဖစ္ႏိုင္ရဲ႔လား မရႏိုင္ပါဘူး ။ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ဖန္တီးမယ္ဆို အမွန္တရားအေျခခံအေၾကာင္း
အရာေတြကို ေလ႕လာရပါတယ္ ။ ကိုယ္ေရးခ်င္သလို ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို လိုရာဆြဲေတြး ေရးသားလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။
စာေရးဖို႕ ေပးလိုက္ရတဲ႔အခ်ိန္ ၊ စာေရးေနစဥ္ ရင္ဘတ္ထဲကို ထည္႔ထားရတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ တစ္သားက်ေနေအာင္
ခံစားေရးသားႏိုင္မွ ရသေျမာက္တဲ႔ စာေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္လို႕ ကၽြန္မယူဆမိပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခ်က္
ေျပာတတ္ၾကပါေသးတယ္ ။ ဘာတဲ႔ .....ပညာေပးေဆာင္းပါးေတြ ေရးသားေနတဲ႔သူေတြ ... ျပည္သူေတြကို အသိပညာ
ေပးေနတဲ႔သူေတြ သူတိုကေတြ ဘာလို႕ မထူးခၽြန္ၾကရတာလည္းတဲ႔ ။ စာေရးဆရာတခ်ိဳ႕ စာေတြသာေရးေနတယ္ အရက္
သမားေတြ ... စီပြားျဖစ္နည္းေရးၿပီး ဆင္းရဲေနတာေတြကို လက္ညွိဳးထိုးေ၀ဖန္သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒး ေတြ႔ခဲ႔ ၊ ျမင္ခဲ႔
ၾကားခဲ႔ဘူးပါတယ္ ။ စာေရးသူဆိုတာ ကိုယ္သိတဲ႔အသိတစ္ခုကို ျပန္လည္မွ်ေ၀ျခင္းပါဘဲ ။ ေနာက္တစ္ခု စာေရးျခင္း
အတတ္ပညာကို တတ္ေျမာက္ေသာသူတိုင္းသည္သာမာန္လူသားေတြထက္ စာဖတ္အားပိုေကာင္းသလို လူကဲခတ္ပညာမွာ
လည္း ပိုေတာ္တတ္ၾကပါတယ္ ။ သူတို႕စာဖတ္လို႔ရတဲ႔ အသိ ၊ သူတို႕ပတ္၀န္းက်င္က ရရွိလာတဲ႔ ဗဟုသုတ ပညာေပး
ေတြကို အတုယူမွတ္သားၿပီး စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကို ျပန္လည္မွ်ေ၀ ေပးျခင္းပါပဲ ။ ရရွိေနတာကေတာ႔ တစ္ဘ၀ထဲ
ပါ ။ အမွန္တစ္ကယ္ က်င္လည္ေနရတာကေတာ႕ ဇာတ္လမ္းေတြထဲက ဘ၀မ်ိဳးစံုမွာ ကိုယ္တိုင္ခံစား သရုပ္ေဆာင္
ေနရသလိုပါပဲ ။ ဒါေၾကာင္႕ ဘ၀တစ္ခုထဲမွာ ဘ၀မ်ိဳးစံု က်င္လည္ေနၾကသူမ်ား ကိုနားလည္စိတ္ျဖင္႔ ျဖည္႔ေတြးလိုက္မိ
ပါေတာ႔တယ္ ။
ခိုင္ေလး (ေရႊေတာင္)
