၃၅ ။ မလံုၿခံဳသာ ဘ၀ေတြျဖင္႔ ရပ္တည္ေနရေသာ အေ၀းေရာက္ ျမန္မာမ်ား

၃၅ ။ မလံုၿခံဳသာ ဘ၀ေတြျဖင္႔ ရပ္တည္ေနရေသာ အေ၀းေရာက္ ျမန္မာမ်ား

ခိုင္ေလး ( ေရႊေတာင္ )

သန္ေခါင္ယံ ခ်ိန္ကို ေက်ာ္လြန္လို႔    နံနက္ခ်ိန္ခါကို ေရာက္ရွိေနပါၿပီ ။ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ေရးမွ အိပ္လို႕ မရနိုင္ခဲ႔ပါဘူး ။ ညေနက အျဖစ္ပ်က္ေလးက တဒဂၤေလးဆိုေပမယ္႔ ကၽြန္မအတြက္ သိပ္ကို ခံျပင္းစရာေကာင္းေနပါတယ္ ။ ဘယ္သူကိုအျပစ္တင္ရမလဲ အဓိက မွားေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ခ်ာခ်ာလည္ေနပါေတာ႔တယ္ ။ ကၽြန္မ ခင္ပြန္းသည္ရွိရာ မေလးရွား ႏိုင္ငံက္ုိ ေရာက္ရွိေနပါတယ္ ။ မနက္ဆို ခင္ပြန္းသည္က အလုပ္သြားရတာမို႕ တေနကုန္ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ထဲသာ အိမ္မွာ က်န္ေနခဲ႔ရပါတယ္ ။ အမ်ိဳးသားမပါဘဲ ကၽြန္မဘယ္ကိုမွ မသြားတတ္ပါဘူး ။ဒီေန႔ေတာ႔ ဗိုက္အရမ္းဆာတာနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း တိုက္ေအာက္ကို ဆင္းလာခဲ႕ပါတယ္ ။ တိုက္ေအာက္က မေလးလင္မယားေရာင္းေသာ ၾကက္ကင္ဆိုင္ေလးဆီကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ႔တယ္ ။ ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ႔ ၾကက္ကင္တစ္ခုေပး ဖို႔နဲ႔ တစ္ကင္ကို ဘယ္ေလာက္က်တယ္ဆိုတာအဂၤလိပ္လို ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ သူက ကၽြန္မကို မေလးလို ျပန္ေျဖတယ္ ။ ကၽြန္မလည္း  * ငါမေလးစကား နားမလည္ဘူး * လို႕အဂၤလိပ္လို ျပန္ေျပာေတာ႔ မေလးမက ဘယ္ႏိုင္ငံက လာတာလဲလို႔ ျပန္ေမးတယ္ ။ ကၽြန္မလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက လာတယ္လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ ေဘးမွာရပ္ေနတဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္မတစ္ေယာက္က လူကို ေလွာင္စရာလို အထင္ေသးစရာတခုလို ျမန္မာဆိုတဲ႔နာမည္ကို သူစကားထဲ ေလးခါေလာက္ထည္႔ေျပာေနပါတယ္ ။ သူမေလးလို ေျပာတာကို ကၽြန္မနားမလည္ေပမဲ႔ သူအမူယာကိုၾကည္႔တာနဲ႔ ကၽြန္မကို ေလွာင္ေနတယ္ဆိုတာ သိေနပါတယ္ ။ မေလးဆိုင္ရွင္က ကၽြန္မကို မေလးႏိုင္ငံ သားအိႏၵိယလူမ်ိဳးလို႔ထင္ေနတာလို႕ ေျပာလာတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ ဆိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီး ေျပာတာေတြကို ေခါင္းထဲ ၀င္တခ်က္ မ၀င္တခ်က္ပါပဲ ။

ေဘးက ဖိလစ္ပိုင္မကိုသာ ေဒါသေတြ အေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ေနမိတယ္ ။ သူၾကည္႔ေတာ႔ home made လုပ္ေနတဲ႔ ပံုစံပါ ။ ဒီလိုမိန္းမတစ္ေယာက္က ဘာလို႔ ျမန္မာဆိုတာ နဲ႔ အထင္တစ္ေသးသလို လူကို ၾကည္႔ရတာလည္း ။ အဓိက ဘာေၾကာင္႕လဲ ။ အိမ္ကို ဘယ္လို ျပန္ေရာက္လာမွန္းကို မသိလိုက္ဘူး ။ မေလးေရာက္ထဲက စႏိုးစေနာင္႕ ကိစၥေတြပါ ေခါင္းထဲကို ဆက္တိုက္ ၀င္ေရာက္လာပါတယ္ ။ တကၠဆီ စီး၇င္ကားေပၚ သိပ္စကားမေျပာဖို႕ အမ်ိဳးသားမွာတတ္ပါေသးတယ္ ။ ဘာလို႔လဲေမးေတာ႕ ျမန္မာဆိုတာ မသိေစခ်င္လို႔တဲ႕ ။ ေအာင္မေလးလို႕ေတာင္ရင္ထဲက တလိုက္မိပါတယ္ ။ ကၽြန္မလို မေန႕တစ္ေန႔မွ ေရာက္လာသူအဖို႕ ျမင္တကာ ဆန္းျပားၿပီး ေမးစရာေတြခ်ည္းမို႕သူမွာေပမယ္႔ ကၽြန္မေမးခ်င္တာေတြကို ေမးမိတာပါပဲ ။ တခါမွာေတာ႕ ၿမိဳ႕ထဲက အျပန္ ကၽြန္မတို႕ ကားငွားစီးလာတယ္ ။ ငွားလာတာမီတာ ကားပါပဲ ။ လမ္းမွာ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မသိခ်င္တာေတြ ေမးလိုက္ေျပာလိုက္နဲ႔ တိုက္ေရွ႔ေရာက္ေတာ႕ က်သင္႔ေငြထက္ ပိုေတာင္းပါေလေကာ ။ အမ်ိဳးသားနဲ႔ စကားမ်ားတာေပါ႔ ။ ကားေလာ႔ေတြပါခ်ထားလိုက္ပါေသးတယ္ ။ ကၽြန္မ ေၾကာက္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ကိုေၾကာက္သြားမိပါတယ္ ။ တကၠဆီေပၚမွာ စကားမမ်ားဖို႕အမ်ိဳးသား မွာရျခင္းက ဒါေၾကာင္႔ ဆိုတာကို လက္ေတြ႔သိလိုက္ရပါေတာ႔၏ ။

ေနာက္ႀကံဳဆံဳရတာေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္ ။ အမ်ိဳးသား အလုပ္ကေန ေစာေစာျပန္ေရာက္ခ်ိန္ တရုတ္ဆိုင္မွာ ၾကက္ဆီထမင္းသြားစားၾကတဲ႔ေန႕ေပါ႔ ။ တရုတ္ဆိုင္ဆိုတာ ဆိုင္ထဲမွာ ဆိုင္ခန္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႕ လင္မယား ၾကက္ဆီထမင္းမွာလိုက္ၾကတယ္။ ေရာင္းတဲ႔သူက ျမန္မာလူမ်ိဳးပါ ။ သိပ္ကို အံ႔ၾသခဲ႕ရတယ္ ။ ကၽြန္မတို႕ ေရွ႔က မွာတဲ႔ တရုတ္ေတြ ပန္းကန္ဆီ မ်က္လံုးက ေအာ္တိုမစ္တစ္ ၾကည္႔မိလိုက္ပါတယ္ ။ *အားပါး.မိုက္တယ္ ၾကက္သားတံုးေတြက အႀကီးႀကီးေတြဘဲ * စိတ္ထဲက ေျပာလိုကမိ္ျခင္းပါ ။ ေဟာ္ ! ကၽြန္မတို႕ပုဂံေတြလည္းသယ္လာပါၿပီ။ ဟင္! ဆိုတဲ႔ အာေမဋိတ္သံက အျပင္ထိ ထြက္က်သြားတယ္ ။

*အမ်ိဳးသားက ..ဘာျဖစ္တာလဲ မိန္းမ *

*ဘာျဖစ္ရမွာလည္း ပိုက္ဆံေပးရတာခ်င္းတူတူ ငါတို႔က်ေတာ႔ ၾကည္႔ပါအံုးဟာ အရိုးေပၚအရည္တင္ၾကက္ ..တရုတ္ေတြ ၀ိုင္းၾကေတာ႔ၾကည္႕လိုက္ စူကားေနတာ ..*

*ေၾသာ္! မိန္းမေရ ဒီလိုဘဲ လူေတြက ကိုယ္လူမ်ိဳးခ်င္းဆို ျမန္မာမွန္းသိေတာင္ အဖက္မတန္သလို မေခၚခ်င္သလိုဘဲေလ .. ေနာက္ဆို မင္းပိုသိလာမွာပါ ..စိတ္ေလ်ာ႔ စားစရာရွိတာ စား*

ေနာက္တခါ ထပ္ႀကံဳလိုက္ရတာကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးပါတယ္ ။ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းကို ကၽြန္မေရာက္ခဲ႔ပါတယ္ ။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္နဲ႔ ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ေလးကို ခင္ပါတယ္ ။ဘုန္းဘုန္းဆီ ေရာက္ေတာ႔ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခု ဆြမ္းေကၽြးက ျပန္လာတာျဖစ္ေၾကာင္းကို ေျပာျပတာကို ကၽြန္မနားထဲ မွတ္မိေနလိုက္ပါတယ္ ။ ႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ကၽြန္မေနာက္တစ္ ေခါက္ထပ္ေရာက္ခဲ႔ျပန္ပါတယ္ ။ ဒီမွာပဲဲ ဘုန္းဘုန္းက ခိုင္ေလးကို ေျပာျပရအံုးမယ္ မေလးအရႈပ္ေတာ္ပံုကို ေလ ဆိုကာတေန႔က ဘုန္းဘုန္းဆြမ္းေကၽြးၾကြတဲ႔ မဂၤလာေဆာင္က သတို႕သမီးက ေနာက္ေန႔မွာဘဲ တစ္ျခားေကာင္ေလးေနာက္ကို လိုက္ေျပးသြားသတဲဲ႔ ရွင္။ ဘုရား ဘုရား လို႕ကို ရင္ထဲက တလိုက္မိတဲ႔အထိ အံ႔ၾသထိတ္လန္႔ခဲ႔ရျပန္တယ္ ။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခု ကၽြန္မတို႔ ရိုးရာ ျမန္မာ၀တ္စံုကို လြမ္းလို႔ တစ္ခါတစ္ရံေလး ၀တ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ျမန္မာဆိုတာ သိမွာဆိုးတာနဲ႔ မ၀တ္ရဲၾကပါဘူး ။ အိမ္ထဲမွာ ဒါမွမဟုတ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြက အလွဴေတြမွာ တစ္ခါတစ္ရံျမင္ရပါေတာ႔တယ္ ။ မေလးေရာက္ နိုင္ငံျခားသားခ်င္းတူတူေတာင္ ကၽြန္မတို႕လူမ်ိဳးေတြ ဘာေၾကာင္႔ ပိုအႏွိမ္ခံ အထင္ေသးခံေနရတာလည္း ။ အိႏိၵယလူမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမွာ ဆာလီေတြ ၀တ္ေနၾကတာပါပဲ။ သူတို႔ ဘာတခုမွ ေတြးေၾကာက္မေနပါဘူး ။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိုးေတြက်မွ သူမ်ားထက္ ပိုေၾကာက္ေနရ ပို အထင္ေသးခံေနရ တဲ႔ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ကၽြန္မတို႕ အျမင္တိုင္းေလး သံုးသပ္ၾကည္႔ခ်င္ပါတယ္ ။ မည္သူကိုမွ ထိခိုက္ပုတ္ခတ္လိုစိတ္မရွိပါ ။ သံုးသပ္အေျဖရွာၾကည္႔ယံုေလး သက္သက္ပါ ။

 အဓိက ေခါင္မလံုေတာ႕ ေလဒဏ္ ၊ မိုးဒဏ္ ဆိုတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ရာ ရာသီဥတု ဒဏ္ေတြကို ကၽြန္မတို႕ႈခံစားရတာေပါ႔ ။

ဒုတိယအခ်က္ ကိုယ္ကိုတန္ဖိုးမထားတတ္ျခင္းေတြကို မေလးေရာက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမွာ လက္ေတြ႕ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္ ။ ကၽြန္မတို႔ တူတူေနတဲ႔ အိမ္က ကေလးေတြဆို တလကို လခ မေလးေငြ 1500 ၀န္းက်င္ေလာက္ရရွိၾကပါတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕သူတို႕ အိမ္ကို တလ ငါးေသာင္းေတာင္ မပို႔ႏိုင္ၾကပါဘူး  ။ လြတ္လပ္မွုဆိုတာရယ္ ၊ ပင္ပမ္းမွဳ ဆိုတာကို အေၾကာင္းျပကာ ရွာလိုက္ကုန္လိုက္နဲ႔ ကို သံတရာေက်ာလည္မွာ တ၀ဲတ၀ဲလည္ ေနၾကပါေတာ႔တယ္ ။ သူတို႕ ဟာနဲ႕ သူတို႕ကို ခ်ာလပတ္ရမ္းေနပါတယ္ ။အေနၾကာလာေတာ႔ အသိမ်ားလာတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ လာလည္လိုက္ သူတို႕ဆီျပန္လည္လိုက္ ။ လည္တယ္ဆိုတာ စကားေျပာယံုေျပာၾကတာ မဟုတ္ျပန္ဘူးေလ ။ စကားေလးေျပာေကာင္းဖို႕ဆို ေသာက္ၾက စားၾက ။ ဒီေတာ႔ ဘယ္မွာလာ ဆု မိပါေတာ႔မလဲ။အျပစ္တင္ေနျခင္းမဟုတ္ပါဘူး ။ သံုးသပ္ၾကည္႔မိတာေလးပါပဲ ။ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ႔ မိန္းကေလးကိုလည္း စိတ္၀င္စားလို စိတ္၀င္စား ေတာ္ေတာ္ကို ရွုတ္ေထြးေပြလီမွုေတြမ်ားျပားလြန္းလွပါတယ္ ။

သူမ်ားအထင္ေသးတာ ခံေနရာ ျခင္းက ပထမအခ်က္ ... ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ လံုေလာက္တဲ႔ ကာကြယ္မွဳ မရွိျခင္း ၊ မေလးေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႔ ပ်က္ယြင္းေနတဲ႔ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အက်င္႔စာရိတၱိေတြျပန္လည္ ျပဳျပင္ေပးဖို႕ အထူးလိုအပ္ေနျခင္း ၊ လူမ်ိဳးျခင္းစည္းလံုးမွဳ အင္အားေတြ အင္မတန္နည္းပါးေနျခင္းေတြက အဓိက က်ေနမယ္လို႕ သံုးသပ္မိပါတယ္ ။ မေလး ၊ စင္ကာပူ အကုန္လံုးကို ျမန္မာ ပြဲစားႏိုင္ငံလို႔ တင္စားလို႔ရေအာင္ ပြဲစားေတြ သိပ္ကို ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္ ( အမွန္ကန္ လုပ္ေပးေနေသာ ပြဲစားမ်ားကို မဆိုလိုပါ ) ။ စီးပြာေရး လုပ္တယ္ဆိုတာကို လက္ခံပါတယ္ ။ စီးပြာရွာ တဲ႔ေနရာမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားေလးကို လက္ကုိုင္ထားမယ္ဆို ပိုၿပီးမဂၤလာရွိမယ္လို႕ ထင္ျမင္ယူဆိမိပါတယ္ ။ မေလးနဲ႔ စင္ကာပူေတာင္ကြာျခားခ်က္ အနည္းငယ္ရွိပါတယ္ ။ စင္ကာပူႏိုင္မွာအလုပ္လုပ္ဖို႔ဆိုတာ ထိုင္သင္႔တဲ႔ ေငြအရင္းႏွီးရွိသူေတြ သြားႏိုင္ၾကပါတယ္ ။အနည္းဆံုး သိန္း 30 ေလာက္ကုန္မွ ေရာက္ႏိုင္ၾကတဲ႔ အတြက္ အလယ္ လတ္တန္းစား လူမ်ိဳးေတြ သြားၾကျခင္းမ်ားပါတယ္ ။ မေလးရွားႏိုင္ငံဆိုတာေတာ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ား အေျခခံလူတန္းစားေတြ ေတာရြာေတြက ပိုမ်ားၾကပါတယ္ ။ အေၾကြးနဲ႔ သံုးသိန္းေလာက္ေပးရင္ မေလးမွာအလုပ္လုပ္ႏိုင္ၾကၿပီမို႔ မရွိ ရွိတာေလးေတြနဲ႔ ေရာက္လာၾကရတယ္ ။

 ဒီေရာက္ေတာ႔ ေျပာတာတမ်ိဳး ရတာတမ်ိဳးေတြျဖစ္ အလုပ္ေတြကအဆင္မေျပ စိတ္ေတြဆင္းရဲေနၾကရတဲ႔သူေတြ တပံုတပင္ပါပဲ ။ အိ္မ္မွာ က်န္ေနသူေတြကလည္း တ၇ြာထဲ ဘယ္သူကေတာ႔ဘယ္ေလာက္ ပို႔တယ္ မင္းကေတာ႔ မပို႔ႏိုင္ဘူးဆို ဖုန္းေတြလာ ။ တကယ္ကို စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြပါ ။ ဒီမွာဆိုတာက တစ္စက္၇ံုထဲ ဆိုေပမယ္႔ ရတဲ႔လခေတြ အမ်ားႀကီး သြားျခားတတ္ပါတယ္ ။ အံ႔ၾသမိတာက ဒီလူ လူမ်ိဳးေတြဆီက ပိုက္ဆံေတြကိုမွ ညာယူရက္တဲ႔ ပြဲစားဆိုတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြကိုပါ ။ သူတို႕မို႕ မရွိဆင္းရဲသား ကိုယ္လူမ်ိဴးခ်င္းဆီက ေငြကို လိမ္ညာယူရက္တာကို တစ္ကယ္ကို အထင္ေသးမိပါတယ္ ။မိမိတို႕ လုပ္ေနတဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြ မွန္ကန္ေနလား လုပ္သင္႔ေနလား ဆိုတာကို ပြဲစားကိုကို မမေတြ ႏွာဖူးေပၚ လက္တင္လို႕ ေသခ်ာေလးေတြးၾကည္႔ၾကပါအံုး ။ လူမ်ိဳးခ်င္း ဂုတ္ေသြးစုပ္ေနၾကတာပါပဲ ။ မပတ္ဘဲေနလို႔လဲမရ ။ ပတ္သတ္ရျပန္ေတာ႔လဲ ေၾကာက္စရာေကာင္ း ။မေလးရဲကိုလည္းေၾကာက္ရ ။ လူမ်ိဳးတူခ်င္း ဂုတ္ေသြးစုပ္ ဘီလူးေတြလဲေၾကာက္ရ ။ဘယ္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းေနပါသနည္း။ဒါေတြကို ကၽြန္မတို႔ ဘယ္လို တံု႕ျပန္ရင္ဆိုင္ၾကမလဲ ။ ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံသက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးေတြအေနနဲ႔ အေ၀းေရာက္ အလုပ္သမားေတြအေပၚ ကာကြယ္ေစာက္ေရွာက္မွဳေတြ ဒီထက္ရွိမယ္ဆို အထူး၀မ္းသာစရာျဖစ္မိမွာပါ ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးခ်င္း ရိုင္းပင္းကူညီစိတ္ေလးေတြဆိုတာ ဒီလိုေနရာေတြမွာ ပိုလိုအပ္ေနပါတယ္ ။ မေလးေရာက္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေနနဲ႔ ဘယ္ေနရာကိုဘဲ ေရာက္ေရာက္ ျမန္မာ ဆိုတဲ႔တန္ဖိုးရွိတဲ႔ စည္းကမ္း ေဘာင္ေလးေတြကို မေမ႔မေလ်ာ႔ ထိန္းသိမ္းတန္ဖိုးထားၾကျခင္း ျဖင္႔ ျမန္မာဆိုတာ ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းေမာ႕ ရင္ေကာ႕ႏိုင္သူေတြအျဖစ္ တင္႔တင္႔တယ္တယ္ ရပ္တည္ႏိုင္သူေတြ အျဖစ္ကို ကၽြန္မတို႔ အျမန္ဆံုးပိုင္ဆိုင္ပါရေစလို႔ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဆီမွာ ဆုေတာင္းမိရင္ က်မကို အမွားလိုမ်ား ဆိုၾကေလမလား။